Neden?
Neden olacak, korkuyorum!
Korkuyor musun?
Evet ya, korkuyorum.
Çünkü seni seversem hemen huyun değişecek.
Sende sevdiğim şeyler farklılaşacak.
Şımaracaksın. Beğenmez olacaksın artık beni.
Çünkü ben artık muhtaç olmuş olacağım sana, senin gözünde.
Öyle değil mi?
Bilmez misin? Muhtaç olmak acizliktir.
Şimdi seni sevdiğim için cezalandıracaksın beni biliyorum!
Hor göreceksin.
Bekleteceksin.
Aramayacaksın.
Çıkarların on plana çıkacak.
Eğer çıkarlarını da sevmezsem beni sileceksin.
Yalan mı? Sileceksin işte!
Sonra her gün benden azar azar uzaklasacağını izleyip kahrolacağım.
Yani ben bir seven'im.
Yani seni sevgimle onurlandırmış bir insan.
Dünyayı ayakta tutacak insan kudretinin adıdır Sevgi...
Şimdi ben sevdim diye,
bu kudrete ve cesarete sahip oldum diye
sen beni nasıl ve ne hakla cezalandırabilirsin?
Aklım almıyor. Zeka seviyem de, insanlığım da, yüreğim de.
Yok! "Seni seviyorum" cümlesini çok harcama, eskir!
Yok! Herkese "seni seviyorum" deme, sadece aşık olunca kullan!
Yok! "Seni seviyorum" demeden önce binbir hokkabazlık yap
ve şirin görün ki
sevdiğin sevildiği için kendini dev aynasında görmesin,
onu inlet, süründür, aklını başına getirt, mahvet!
Neden?
Çünkü, istenen bu..
Kaç.... Sevsen de sevmesen de kaç!
Neden?
Çünkü kaçan kovalanır ! Kaçan kovalanır...
iyi de, neden sevdiğim için kaçıyorum ki? Ben kaçacak ne yaptım?
Kaçarak daha mı çekici olacağım? Kaçarsam daha mı değerim anlaşılacak?
Sevmek utanç verici birşey mi ki kaçmam gerek?!
Anlayamıyorum...
Oysa ben zaten sevdiğimi severek devleştirmişimdir.
Onun dev aynasında kendisini yeniden devleşmesine ne gerek var ki?
Bir görebilse benim gözlerimle kendini, eminim kıskanacaktır bendeki kendisini...
Yok ama yok!
Bilmez sevgililer sevilmenin eşsizligini, bilmez...
Ondandır bol keseden sevgiyi böyle tüketişleri...
Ben hiç şımarmayan, değişmeyen, yozlaşmayan, uçup gitmeyen, tükenmeyen sevgi görmedim.
Artık cenaze törenleri iki türlü yapılmalı.
Biri bedenler için, diğeri Zorla öldürülen sevgiler için!...
Ne demiş Yılmaz Erdoğan, "Ben senin beni sevebilme olasılığını sevdim"
Anlayın artık varlıkları değil, olasılıkları sever olduk...
Neden?
Çünkü olasılıklar hayallerimizdir.
Sevmekse hayatın bir gerçeği.
Hayallerimizde sevgilimiz hiç değişmez.
Hatta "seni seviyorum" dedikçe
ya gözleriyle, ya elleriyle ya da tatlı diliyle
"Beni sevdiğin için teşekkür ederim aşkım" der...
Teşekkür etmek?! Beni sevdiğin için...
Evet ya...
Bir onurdur, bir ödüldür, bir şerefdir sevmek ve sevilmek.
Özgürlüğümüzdür, cesaretimizdir, insanlığımızdır.
Ayrıcalığımızdır.
Ama ne yazık ki bir de bütün bunların farkında olamayışımızdır sevmek...
Korkuyorum.
Hep sevdiğim için cezalandırıldım.
Artık "seni seviyorum" derken
bana tuhaf tuhaf bakmayacak varlıkları daha çok sevmeye niyetliyim...
Bir çiçek gibi...
Bir hayvan gibi...
Bir dağ manzarası gibi...
Bir su damlacığı gibi...
Bir küçük tomurcuk gibi henüz doğmakta olan...
Çünkü hepsinin insanlarda var olan bir büyük silahdan arındırılmışlığı var.
Yani dilleri yok, dilleri! Konuşamazlar...
Sadece dinlerler...
Sevginizi anlayarak hissederek dinlerler.
Onlara "Pardon! Acaba sizi sevebilir miyim?" demeniz gerekmez.
Direkt söylersiniz sevginizi hesapsızca, umarsızca... Saymadan...
Ve sevgimi ifade edecek her türlü çılgınlığı hesapsızca yapmak istiyorum.
Gurur denilen sözcüğü sözlüklerden çıkartmak,
sevdiğim için sevilerek ödüllendirilmek istiyorum.....................
Daha Ayrıntılı Hizmet İçin Ve Daha Çok Forum Kalitesi İçin Lütfen Üye Olun
Konu: Sevmek.... 
Paz 25 Mayıs 2008, 7:25 pm
